Ημέρα επίσημη και πανηγυρική, η εορτή της Ορθοδοξίας στο κέντρο της Ορθοδοξίας τελείται με Πατριαρχική χοροστασία στον εσπερινό και Πατριαρχική και Συνοδική Λειτουργία το πρωί. Ο εορταστικός τόνος δίδεται κατ'εξοχήν από τους Πατριαρχικούς χορούς, οι οποίοι ψάλλουν με περισσή αρχοντιά και σε ελαφρώς αργότερη χρονική αγωγή τα υπό του Τυπικού οριζόμενα μέλη. Στον εσπερινό δεσπόζει το Δοξαστικό των στιχηρών σε Β΄ ήχο, το οποίο ψάλλεται υπό του εκάστοτε Άρχοντος Πρωτοψάλτου "κατά το ύφος της Μεγάλης Εκκλησίας". Αυτό δεν είναι άλλο από το μέλος που μας κληροδότησε ο Διδάσκαλος Πέτρος, όπως διαφαίνεται από τις δύο παρατεθείσες ιστορικές ηχογραφήσεις:
1) στη μεν πρώτη (1957), ο υποβλητικός Κων/νος Πρίγγος αποδίδει με απέριττο και ηγεμονικό ύφος το Δοξαστικό του Πέτρου, όπως το διδάχθηκε δια ζώσης από τον Ιάκωβο τον Μεγαλοπρεπή. Η συγγένεια του ύφους μεταξύ των δύο Πρωτοψαλτών είναι πρόδηλη. Ως προς τις μουσικές γραμμές, η διαφοροποίηση στις φράσεις "της σκηνής του μαρτυρίου", "ενδυσάσθωσαν αισχύνην..." και "βοήσωμεν" δεν αφίσταται του πνεύματος και του "ύφους" του Πέτρου. Πρόκειται για κλασικά μουσικά μοτίβα, τα οποία καταφάσκουν την υγιή πρόσληψη και δημιουργική συνέχεια-"αύξηση" της ενιαίας παράδοσης.
2) στη δεύτερη (1963), ο γλυκύφθογγος Θρασ. Στανίτσας ερμηνεύει με ζηλευτή μαεστρία το ίδιο μέλος όπως το άκουσε επί μία εικοσαετία από τον προκάτοχό του. Κι εδώ η συγγένεια του ύφους είναι χαρακτηριστική. Ως προς τις μουσικές γραμμές υπάρχει περισσότερη ελευθερία. Βασιζόμενος στο Διδάσκαλο ως αρραγή λίθο, οικοδομεί μια πλαστικότερη αναπαράσταση των νοημάτων ("ενδυσάσθωσαν αισχύνην", "ευσεβώς προσκυνουμένη").
Τα δύο ηχητικά διατρανώνουν τη συνέχεια της παράδοσης που αποτύπωσε ο Διδάσκαλος πριν δύο αιώνες δια της γραφής του. Πρόκειται για τη ζώσα παράδοση η οποία μεταλαμπαδεύτηκε αλληλοδιαδόχως, για μουσικές θέσεις οι οποίες "εξαγιάστηκαν" μέσα στον Πατριαρχικό Ναό, για το μέλος και το ύφος του Πέτρου όπως εμψυχώθηκε από τους άξιους συνεχιστές του στο στασίδι της Μεγάλης Εκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου